Ζητείται πολιτική βούληση για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων

Του Γ.Κατσιάνη

Μετά την δεκαετή περίοδο των μνημονίων, θα περίμενε κανείς ότι η χώρα μας θα αξιοποιούσε τον πλούτο που διαθέτει το υπέδαφος της για να ανακάμψει οικονομικά.

Έτσι, άρχισε μια προσπάθεια με την προκήρυξη διαγωνισμών για την παραχώρηση θαλάσσιων και χερσαίων οικοπέδων στο Ιόνιο και την Κρήτη.

Σύμφωνα με την Εθνική Αρχή Υδρογονανθράκων – ΕΔΕΥ, η εκμετάλλευση μόνο των κοιτασμάτων φυσικού αερίου έχουν συνολική ακαθάριστη αξία, ύψους 250 δις ευρώ και δυνητικό όγκο της τάξης των 2.000 bcm (κυβικών μέτρων) (όταν η Ελλάδα καταναλώνει μόλις 6bcm/έτος).

Ωστόσο, μια σειρά από αρρυθμίες και αγκυλώσεις που καταγράφηκαν το προηγούμενο διάστημα, δεν κατέστησαν εφικτή μέχρι σήμερα την έναρξη των διαδικασιών για την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων.

Από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι αυτή της κοινοπραξία ΕΛΠΕ-Edison, η οποία αποφάσισε να αναστείλει τη διενέργεια της πρώτης γεώτρησης επειδή το λιμάνι της περιοχής δεν διέθετε τις κατάλληλες υποδομές για να φιλοξενήσει τον γεωτρητικό εξοπλισμό!

“Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει περίπτωση καμία εξόρυξη που να αφορά πετρέλαιο να μπορεί να θέσει, εν δυνάμει, σε κίνδυνο την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Γι’ αυτό κι αυτή τη στιγμή οι έρευνες που προχωράμε είναι σε πολύ πιο βαθιά νερά και αφορούν στο φυσικό αέριο”, δήλωσε πριν από δύο μήνες ο πρωθυπουργός, βάζοντας οριστικά ταφόπλακα στην εξόρυξη πετρελαίου.

Ας μην έχουμε λοιπόν ψευδαισθήσεις για την πολιτική βούληση που υπάρχει σχετικά με την ρευστοποίηση της αξίας που έχει το υπέδαφος της χώρας μας.