Η ρωσική «αρκούδα» ξύπνησε από την χειμερία νάρκη και επιτίθεται σε όποιον την ενοχλεί  

Του Γ. Κατσιάνη

Την ώρα που οι μάχες μεταξύ ρωσικών και ουκρανικών δυνάμεων μαίνονται, πολλοί επιχειρούν να αποκωδικοποιήσουν τον γρίφο της πολεμικής ανάφλεξης στην περιοχή, μέσω των συμφωνιών του Μινσκ.

Πρόκειται για συμφωνίες, οι οποίες υπεγράφησαν από τους ηγέτες της Ρωσίας, της Γαλλίας της Γερμανίας και της Ουκρανίας το 2014 και το 2015 και προέβλεπαν την κατάπαυση του πυρός υπό την επίβλεψη του ΟΑΣΕ, την απόσυρση των βαρέων όπλων και των ξένων μαχητών από περιοχές της ανατολικής Ουκρανίας.

Ωστόσο, θα πρέπει να ανατρέξει κάποιος ακόμα πιο πίσω και συγκεκριμένα στο 1999 για να αντιληφθεί την αλλαγή των δεδομένων που συντελέστηκε στην ανατολική Ευρώπη και συγκεκριμένα στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ.

Η Τσεχία, η Ουγγαρία και η Πολωνία αποτέλεσαν τις πρώτες χώρες του άλλοτε Συμφώνου της Βαρσοβίας που εντάχτηκαν στο ΝΑΤΟ, διευρύνοντας τα ανατολικά όρια της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.

Πέντε χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα, το 2004, μέλη του ΝΑΤΟ έγιναν οι Βουλγαρία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Ρουμανία, Σλοβακία και Σλοβενία.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, η Μόσχα δεν αντιμετώπισε παθητικά την επιχειρούμενη ένταξη της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ.

Αρχικά, εισέβαλλε στην άλλοτε σοβιετική επαρχία και στη συνέχεια, αναγνώρισε την ανεξαρτησία της νότιας Οσετίας και Αμπχαζίας, στέλνοντας για πρώτη φορά το μήνυμα στη Δύση ότι δεν θα ανεχτεί νέα διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς.

Με την εισβολή στην Ουκρανία, η Μόσχα κάνει πράξη την υπόσχεση της και εμφανίζεται διατεθειμένη να μην υποχωρήσει, αν δεν πετύχει τους στόχους της.

Προφανώς, η άλλοτε πληγωμένη «αρκούδα» ξύπνησε από την χειμερία νάρκη και επιτίθεται σε όποιον επιχειρεί να της τραβήξει τον χαλκά από την μύτη που έχει εδώ και 33 χρόνια.