Της Σοφίας Ξανθοπούλου
Έχει γίνει και γίνεται πολύς λόγος εδώ και πάρα πολλά χρόνια για το σεβασμό στο δημόσιο χώρο, την ελεύθερη πρόσβαση στα πεζοδρόμια και την απρόσκοπτη διέλευση των πεζών.
Δυστυχώς στη Θεσσαλονίκη, καθημερινά διαπιστώνουμε ότι όλες οι ημερίδες, οι εσπερίδες, οι συσκέψεις, τα συνέδρια, τα συμβούλια, οι εξαγγελίες και οι καμπάνιες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης γύρω από το σεβασμό στον πεζό, στο άτομο με ειδικές ανάγκες, στον ηλικιωμένο, στη μητέρα με μωρό στο καρότσι και γενικά στον οποιοδήποτε θέλει να περπατήσει ή να περάσει πάνω από ένα “ελεύθερο” πεζοδρόμιο, πέφτουν στο κενό.Πέφτουν στο κενό διότι δεν ανταποδίδουν σε πράξη.Πέφτουν στο κενό διότι βλέπουμε καθημερινά ότι ο δημόσιος χώρος υφίσταται υποβάθμιση και κακοποίηση. Οι πεζόδρομοι ως επί το πλείστον λειτουργούν ως απέραντα parking αυτοκινήτων. Και ναι. Έχουμε τελικά περισσότερα ΙΧ από όσα χρειαζόμαστε.
Η φωτογραφία που βλέπετε τραβήχτηκε την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου στις 19:45μμ καθώς πήγαινα στο super market με την κόρη μου στην περιοχή της Κ. Τούμπας. Αμέσως μετά, άλλος ένας οδηγός πάρκαρε το αυτοκίνητό του δίπλα στα δύο αυτοκίνητα που βλέπετε και με στραβοκοίταξε αντί να δει γύρω του ότι και εκείνος μαζί με τους υπόλοιπους δυσκολεύουν την ελεύθερη πρόσβαση στα πεζοδρόμια.Πραγματικά ήταν αδύνατον να περπατήσεις στο πεζοδρόμιο. Έπρεπε να περπατήσεις στο δρόμο όπου επίσης περνούσαν αυτοκίνητα.
Στα μαθητικά χρόνια, παίζαμε ένα παιχνίδι. Το “δεν περνάς κυρά Μαρία”. Ε, μάλλον θα συνεχίζουμε να το παίζουμε για πολλά ακόμη χρόνια.