Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της

Του Γ. Κατσιάνη

«Ο κόσμος είναι εξοργισμένος με το δυστύχημα στα Τέμπη και φοβάμαι ότι αυτό το συναίσθημα θα εκφραστεί στην κάλπη», μου έλεγε χθες υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ.

Την ίδια ώρα, ο υπουργός Ανάπτυξης υποστήριξε χθες ότι αν ήταν υπουργός Μεταφορών δεν θα έλεγε ότι τα τρένα έχουν πρόβλημα ασφάλειας, διότι «την επόμενη ημέρα δεν θα έμπαινε άνθρωπος σε αυτά(!)».

Η κυνική αυτή δήλωση δείχνει πόσο βαθιά νυχτωμένα είναι κάποια κυβερνητικά στελέχη καθώς 10 ημέρες μετά δεν έχουν καταλάβει ακόμα τις διαστάσεις της σιδηροδρομικής τραγωδίας.

Όπως δεν το κατάλαβαν και οι προκάτοχοι τους που επιχείρησαν να μετριάσουν τις διαστάσεις της εθνικής τραγωδίας στο Μάτι με τους 103 νεκρούς.

Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, συνειδητοποίησαν ότι όλα τελείωσαν τον Αύγουστο του 2018, στο Μάτι. 

Ως προς την απόδοση ευθυνών, δεν είμαι αισιόδοξος ότι θα αποδοθούν εκεί και σε όσους πρέπει.

Η σιωπηρή «ασυλία» που διέπει το πολιτικό σύστημα και μετατρέπει κακουργηματικές πράξεις σε πλημμελήματα, με την επιβολή ποινών, εξαγοράσιμων και ανασταλτικού χαρακτήρα, ακόμα και αν έχουν χαθεί δεκάδες άνθρωποι, δεν πρέπει να μας κάνει υπερήφανους.  

Τα τελευταία 20 χρόνια, η χώρα πενθεί για τους 81 αδικοχαμένους επιβάτες του «Εξπρές Σάμινα» και τους 57 του Intercity 62, τους 103 κατοίκους στο Μάτι και τους 21  μαθητές από το Μακροχώρι Ημαθίας.  

Πόσοι άλλοι ακόμα;