Thesseconomy Οικονομία – Επιχειρείν
«Στην Ελλάδα έχουμε 2.184.000 κυψέλες. Αυτό αμέσως μας μεταφέρει στην τρίτη θέση στην Ευρώπη όσον αφορά τον αριθμό των κυψελών συγκριτικά με την πέμπτη-έκτη που είχαμε στο παρελθόν», αναφέρει στο thesseconomy.gr η αναπληρώτρια καθηγήτρια της Γεωπονικής σχολής του ΑΠΘ και διευθύντρια στο εργαστήριο Μελισσοκομίας – Σηροτροφίας Χρυσούλα Τανανάκη.
Και διευκρινίζει: «ερχόμαστε τρίτη χώρα σε παραγωγή μελιού με πρώτη την Ισπανία και δεύτερη την Αλβανία. Είχαμε δυναμική αύξηση τα τελευταία χρόνια. Όσον αφορά τους μελισσοκόμους ανέρχονται σε 21.000 οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη μελισσοκομία εκ των οποίων υπάρχουν μελισσοκόμοι που κατέχουν στην κυριότητά τους μεγάλο αριθμό μελισσών. Αν το δούμε πάλι αναλογικά με τον συσχετισμό των πληθυσμών ίσως να κατέχουμε και την πρώτη θέση στον τομέα της μελισσοκομίας».
Οι κλιματικές συνθήκες
«Η παραγωγή του μελιού φτάνει περίπου από 15.000-20.000 τόννους το χρόνο. Αξίζει να αναφερθεί ότι οι κλιματικές συνθήκες επηρεάζουν αρκετά την παραγωγή. Δεν παράγουμε μεγάλη ποσότητα μελιού ανά κυψέλη γιατί είμαστε ξηροθερμική χώρα. Παράγουμε μέλι το οποίο είναι ιδιαίτερα αρωματικό και ιδιαίτερα ποιοτικό. Το μέλι της Βόρειας Ευρώπης έχει τεράστια διαφορά από το δικό μας, το ελληνικό ως προς τα χαρακτηριστικά» εξηγεί η κυρία Τανανάκη.
Αυξήθηκε η κατανάλωση λόγω κορονοϊού
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία «ο έλληνας συνήθως καταναλώνει από ενάμιση έως δύο κιλά μέλι το χρόνο. Τα στοιχεία αυτά αλλάζουν κατά περιόδους. Υπολογίζονται με βάση την κατανάλωση διά του πληθυσμού κάθε φορά. Ειδικά ο κορονοϊός έστρεψε τους καταναλωτές στην αγορά και κατανάλωση μελιού αλλά και στην κατανάλωση πρόπολης. Πρόκειται για ένα ακόμη προιόν που παράγεται από τη μελισσοκομία κι ο καταναλωτής βλέπει άμεσα τα αποτελέσματα. Εκεί που πριν από δέκα χρόνια οι μελισσοπαραγωγοί δεν ασχολούνταν ιδιαίτερα με αυτήν σήμερα βλέπουμε ότι την παράγουν, την εμπορεύονται. Ειδικά με τον κορονοϊό ανέβηκε η ζήτησή της κατακόρυφα. Αλλά και στο μέλι αυξήθηκε η κατανάλωση διότι κάνει πολύ καλό στις φλεγμονές με το αναπνευστικό», εξηγεί η αναπληρώτρια καθηγήτρια του ΑΠΘ. Δεν παραλείπει να αναφερθεί και στην τιμή του μελιού κι όπως επισημαίνει: «είναι ακριβό προϊόν το μέλι γιατί δεν παρασκευάζεται σ’ ένα εργαστήριο. Παράγεται με πάρα πολύ κόπο γιατί οι μελισσοπαραγωγοί μετακινούν σε διάφορα χρονικά διαστήματα τις κυψέλες τους».
Το Εργαστήριο Μελισσοκομίας του ΑΠΘ
Το Εργαστήριο Μελισσοκομίας του ΑΠΘ συντονίζει πανευρωπαϊκά μια διεθνή προσπάθεια όσον αφορά τις αμιγείς κατηγορίες μελιών και όσον αφορά την μελισσοπαλυνολογία. «Πονοκέφαλος» για τους μελισσοκόμους είναι η διακίνηση του νοθευμένου μελιού. Όπως αναφέρει η διευθύντρια του Εργαστηρίου του ΑΠΘ «το μεγάλο πρόβλημα που έχουμε είναι ότι μπαίνει μέλι από τρίτες χώρες από Κίνα, Αργεντινή, Μεξικό, Τουρκία και άλλες. Το μέλι αυτό αν και είναι πάρα πολύ φθηνό ‘κινείται’ με την τιμή του εγχώριου. Εδώ υπάρχει η παραπλάνηση του καταναλωτή γιατί δεν τρώει αυτό που πληρώνει, αυτό που γράφει η ετικέτα, αλλά κάτι κατώτερο σε ποιότητα. Εδώ και χρόνια το δικό μας εργαστήριο παίρνει από την ελληνική φύση από τα διάφορα φυτά γύρη, κάνει παρασκευάσματα και έχουμε τη μορφολογία κάθε μελισσοκομικού προϊόντος στην Ελλάδα. Αυτή τη βάση δεδομένων την έχουμε εμείς, την έχουν όλα τα εργαστήρια των χωρών της Ευρώπης με τα οποία συνεργαζόμαστε. Οπότε βάζουμε όλα τα δεδομένα μας μαζί και δημιουργούμε αυτή τη βάση. Είναι μια προσπάθεια η οποία γίνεται ώστε να προστατεύσουμε και τον μελισσοκόμο αλλά κυρίως τον καταναλωτή, ώστε αυτό το προϊόν που αγοράζει να είναι πράγματι αυτό που γράφει η ετικέτα» επισημαίνει η κυρία Τανανάκη.
