Μόλις 1 δισ. ευρώ ανά έτος η μέση αξία της “προίκας” των 30 κυβερνητικών έργων στη Θεσσαλονίκη

Του Γ. Κατσιάνη

“Οπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι” λέει μια λαϊκή παροιμία.

Φαίνεται ότι ισχύει και στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης, όπου από τα 30 έργα που θα κατασκευαστούν μέχρι το 2030, ελάχιστα έχουν ξεκινήσει μέχρι σήμερα.

Από πού να ξεκινήσει κανείς;

Από το Fly Over που βρίσκεται σε μελετητικό στάδιο;

Από το πολύπαθο Μετρό, η βασική γραμμή του οποίου θα ολοκληρωθεί (Θεού θέλοντος) στα τέλη του 2023, 35 χρόνια μετά την έναρξη των εργασιών (!);

Την ίδρυση του εξίσου πολύπαθου ThessIntec;

Τη δημιουργία Μητροπολιτικού Πάρκου στο πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά ή τις αναπλάσεις των γηπέδων ΠΑΟΚ και Άρη;

Πραγματικά, είναι τραγικό να μιλάμε για “έργα υποδομής” ύψους 9,35 δισ. ευρώ μέχρι το 2030 στην άλλοτε πρωτεύουσα των Βαλκανίων, όταν μόνο ο Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης (ΒΟΑΚ) είναι έργο που υπερβαίνει τα 2 δις ευρώ και η νέα λιγνιτική μονάδα Πτολεμαΐδα 5 που φτάνει το 1,5 δισ. ευρώ.

Πολύ περισσότερο να πανηγυρίζει για έργα μόλις 1 δις ευρώ ανά έτος για μια πόλη ενός εκατομμυρίου κατοίκων!

Συνεπώς, για ποια αναβάθμιση της Θεσσαλονίκης μιλάμε όταν εδώ και δεκαετίες, η πόλη παρέμεινε θεατής των εξελίξεων και των έργων υποδομής που εκτελούνταν σε άλλες περιοχές της χώρας;

Παρά την ψήφο εμπιστοσύνης πολυεθνικών εταιριών στη Θεσσαλονίκη, η πρωτεύουσα της Μακεδονίας παραμένει φτωχομάνα (κατά το λαϊκό άσμα) έναντι του κέντρου που εξακολουθεί να επενδύει περισσότερο στη νότια παρά στην βόρεια Ελλάδα.

Γι’ αυτή την στεβλή ανάπτυξη, άμοιροι ευθυνών είναι πολιτικοί και πολίτες, διότι ως γνωστόν, “κάθε λαός έχει τους πολιτικούς που του αξίζουν”.

Ωστόσο, ποτέ δεν είναι αργά για να αναθεωρήσουμε την οπτική που έχουμε για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, με και χωρίς εμάς.