Οι δικαστικές αποφάσεις βάζουν «φρένο» στις διεκδικήσεις των ανεμβολίαστων

Του Γ. Κατσιάνη

Μπορεί η προσφυγή στη δικαιοσύνη να αποτελεί την τελευταία σανίδα σωτηρίας των ανεμβολίαστων για να διασφαλίσουν τις θέσεις εργασίας τους, ωστόσο οι μέχρι σήμερα δικαστικές αποφάσεις δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.

Του λόγου το αληθές, επιβεβαιώνουν οι δύο δικαστικές αποφάσεις που έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα, κατόπιν προσφυγής που κατέθεσαν εργαζόμενοι σε κοινωνικές δομές.

Στην πρώτη περίπτωση, 19 υπάλληλοι της Κοινωφελούς Επιχείρησης Κοινωνικής Προστασίας του δήμου Βόλου κατέθεσαν αίτηση ασφαλιστικών μέτρων στο μονομελές Πρωτοδικείο Βόλου, ζητώντας η επιχείρηση να συνεχίσει να αποδέχεται τις υπηρεσίες τους παρά τον μη εμβολιασμό ή τη μη διενέργεια της α’ δόσης εμβολίου.

Ωστόσο, το δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή με το σκεπτικό ότι «η επιχείρηση υποχρεούται σε συμμόρφωση με τις διατάξεις του ως άνω Νόμου και ειδικότερα δυνάμει του άρθρου 206 παρ.6, περ. α) και β) με απόφαση του ΔΣ της να επιβάλλει, κατά παρέκκλιση κάθε άλλης γενικής ή ειδικής διάταξης, το ειδικό διοικητικό μέτρο της αναστολής καθηκόντων για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας, για το σύνολο των εργαζομένων της που εμπίπτουν στις ανωτέρω διατάξεις».

Η δεύτερη απόφαση

Ακολούθησε, η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που κατέθεσε εργαζόμενη στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» του δήμου Παιονίας, κάνοντας λόγο για αντισυνταγματικότητα του νόμου.

Ωστόσο, το δικαστήριο του Κιλκίς απέρριψε τις αιτιάσεις της εργαζομένης για τις διατάξεις του νόμου, επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων ότι «… καμμία αντισυνταγματικότητα δεν πάσχουν, όπως αβασίμως επικαλείται η αιτούσα, καθότι με αυτές προστατεύεται το υπέρτατης αξίας έννομο αγαθό της υγείας και της ζωής του συνόλου των πολιτών και ιδίως των ευπαθών ομάδων. Με τα δεδομένα αυτά πρέπει να απορριφθεί το αίτημα για έκδοση προσωρινής διαταγής ως μη νόμιμο και επαλλήλως ως αβάσιμο κατ’ ουσίαν».