Ρουσφέτι για μια…διαφήμιση

Λίγο πριν την διεξαγωγή της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης, συνηθίζονταν το τέως υπουργείο (νυν υφυπουργείο) Μακεδονίας-Θράκης να δίνει διαφημιστικές καταχωρήσεις σε εφημερίδες και ηλεκτρονικές σελίδες (site).

Μετά την κρίση, τα ποσά που χορηγούνταν σε ΜΜΕ της Βόρειας Ελλάδας ήταν περιορισμένα και δεν είχαν καμία σχέση με τα τετραψήφια διαφημιστικά «πακέτα» του παρελθόντος.

Μία ημέρα, λοιπόν, χτυπάει το τηλέφωνο και από την άλλη άκρη, ακούγεται μια γυναικεία φωνή να λέει: «Γεια σας, τηλεφωνώ από το πολιτικό γραφείο του βουλευτή… και θα ήθελα να σας ζητήσω να  δώσετε στην (τοπική) εφημερίδα…».

«Σας ενημερώνω ότι η διαφήμιση δίνεται μόνο σε ΜΜΕ που είναι εγγεγραμμένα στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης. Συνεπώς, θα ελέγξω την σχετική λίστα που έχω και ανάλογα θα πράξω», της απαντώ.

«Σας παρακαλώ, δείτε το θέμα…», επέμεινε η γραμματέας.

Μάλιστα, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να με «ευαισθητοποιήσει» περισσότερο, λέει στο τέλος «…ο κ.(βουλευτής) είναι φίλος με τον υπουργό».

Τελικά, η συγκεκριμένη εφημερίδα δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις χορήγησης διαφημιστικής καταχώρησης και έμεινε εκτός, παρά τις εκκλήσεις της γραμματέως…