Όταν ο Κ.Μητσοτάκης μίλησε για τους “ψεκασμένους”

Σ. Ξανθοπουλου

Ακούγοντας το σημερινό μήνυμα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για τα νέα μέτρα απέναντι στην πανδημία του κορωνοϊού δεν εξεπλάγην ως προς τα μέτρα. Σαφώς εξακολουθώ να απορώ γιατί τα θέατρα και οι κινηματογράφοι φέρ’ειπειν, συμβάλλουν στη διασπορά του ιού παρόλο που τηρούνται επακριβώς τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Με το 30% της πληρότητας που απαιτείτο μέχρι πρότινος δεν υπήρχε περίπτωση συνωστισμού. Αλλά ας πούμε “εντάξει”. Σίγουρα κάτι παραπάνω ξέρουν από εμάς οι επιδημιολόγοι.

Εκείνο που με ξένισε, με παραξένεψε και στο τέλος τέλος με προσέβαλε για λογαριασμό των υπολοίπων είναι όταν άκουσα τον πρωθυπουργό να αναφέρεται σε “ψεκασμένους”. Στην αρχή νόμισα ότι δεν άκουσα καλά. Προφανώς αναφερόταν σε μερίδα συμπολιτών μας , που για δικούς τους λόγους πιστεύουν κάτι άλλο από αυτό που πιστεύουν οι υπόλοιποι.

Με πίκρανε αυτός ο χαρακτηρισμός που ακούω και διαβάζω καθημερινά σε κοινωνικά δίκτυα και καφενεία να χρησιμοποιείται και από τα χείλη του Έλληνα πρωθυπουργού. Τη στιγμή που ζούμε στην εποχή των “λαϊκών δικαστηρίων” κυριως μεσα απο τα social media για το ποιος ειναι ο σωστός, ποιος ο υπαίτιος μιας εγχώριας και παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης, ο πρωθυπουργός μόνος του έριξε λάδι στη φωτιά. Επέτρεψε και έδωσε χώρο στο φανατισμό και τον κοινωνικό διχασμό. Εμείς οι καλοί και εσείς οι επικίνδυνοι. Εμείς οι σωστοί και εσείς που είστε λάθος.

Ακόμη ακόμη και από άποψη εκφοράς δημόσιου λόγου, θεωρώ πως αυτή η επιλογή του πρωθυπουργού να απευθυνθεί τοιουτοτρόπως σε μια μερίδα δυσπιστων συμπολιτών μας δεν τον τιμά και δεν τον φέρνει κοντά στο λαό.

Διότι όταν αποξενώνεις, ξεχωρίζεις και χαρακτηρίζεις με αρνητικό τόνο ένα μέρος του λαού που κυβερνάς, φεύγεις μακριά από τον αρχικό στόχο σου.

Ενδεχομένως η πρόθεσή του να ήταν άλλη. Όμως εκείνη τη στιγμή χτύπησε πολύ άσχημα αυτός ο χαρακτηρισμός. Τουλάχιστον για τη δική μου όραση και ακοή. Και εν τέλει, για εκείνα τα ελάχιστα δευτερόλεπτα, χάθηκε μια στάλα αλληλεγγύης.