Thursday , 28 March 2024

Δημήτρης Αντωνίου: “Τώρα να μου πουν να πεθάνω της πείνας για μια βδομάδα για να πάρουν λίγες ποιοτικές μάσκες παραπάνω, θα το κάνω. Στο μπαλκόνι όμως δεν θα βγω για παλαμάκια”.

Της Σοφίας Ξανθοπούλου

Τον Δημήτρη Αντωνίου, συγγραφέα και ακτιβιστή για τα άτομα με προβλήματα κινητικότητας τον γνώρισα μέσα από τις δράσεις του. Μέσα από τον αγώνα του να ευαισθητοποιήσει την κοινωνία για τα άτομα που δεν έχουν ελεύθερη πρόσβαση στην πόλη, που εμποδίζονται από όλους εμάς που παρκάρουμε “για λίγο μωρέ” το αυτοκίνητό μας πάνω σε ράμπα αναπήρων, που δεν αφήνουμε ελεύθερο το χώρο για πεζούς και τα άτομα με μειωμένη κινητικότητα. O Δημήτρης Αντωνίου ήταν μόλις 16 ετών, όταν χτυπήθηκε από ένα αμάξι και καθηλώθηκε στο αναπηρικό αμαξίδιο.

Τον Δημήτρη Αντωνίου τον γνώρισα μέσα από τις ομιλίες του για την οδική ασφάλεια και μέσα από το κανάλι του στο YouTube όπου αυτό που κάνει είναι να μας εφιστά την προσοχή για το τι είναι σημαντικό στη ζωή.

Και καθώς περνάμε τις “ημέρες καραντίνας” και ίσως κάποιοι δυσκολευόμαστε περισσότερο και άλλοι λιγότερο αυτό το χρονικό διάστημα, σκέφτηκα “πώς να νιώθει και πώς ανταποκρίνεται σε αυτή την υγειονομική κρίση ένας άνθρωπος με κινητικές δυσκολίες;

“Καραντίνα σημαίνει ‘’απαγόρευση της ελεύθερης μετακίνησης’’ και κατά κάποιον τρόπο είμαι μαθημένος σε τέτοιες απαγορεύσεις, καθώς είναι μια έννοια η ελεύθερη μετακίνηση που δεν συμβαδίζει με την ζωή σε αναπηρικό αμαξίδιο. Πεζοδρόμια χωρίς ράμπες, παρκαρισμένα αμάξια σε ράμπες και πεζοδρόμιο, μέσα μαζικής μεταφοράς ανίκανα να εξυπηρετήσουν με ασφάλεια και αξιοπρέπεια και φυσικά, καταστήματα χωρίς πρόσβαση. Οπότε ξέρω από καραντίνες. Απλά τώρα ολοκληρώθηκε κάτι που εν μέρει ζω εδώ και χρόνια” λέει ο Δημήτρης Αντωνίου στο thesseconomy.

Είναι εφικτό να τηρείς τους κανόνες και τα μέτρα αποστασιοποίησης και περιορισμού;

“Δυστυχώς η απόλυτη απουσία επαφών δεν είναι εφικτή στην περίπτωσή μου, γιατί δεν αυτοεξυπηρετούμαι οπότε έρχομαι σε επαφή με τα άτομα που με βοηθούν. Είναι ένα ρίσκο που το παίρνω και θα το παίρνω πάντα. Επίσης, με την προμήθεια υγειονομικού υλικού δυσκολεύομαι λιγάκι, γιατί έχουν γίνει όλα ανάρπαστα, αλλά ευτυχώς το αντιμετώπισα σωστά για την ώρα. Τέλος, με ενοχλεί λιγάκι αυτό με το μήνυμα ή το χαρτί. Έχουμε με την σύντροφό μου ένα κουτάβι στο σπίτι που χρειάζεται να το βγάζουμε για την ανάγκη του κάθε δύο ώρες. Έχουμε τελειώσει δύο τετράδια έως τώρα να σημειώνουμε τα μπες βγες. Επίσης θέλω να βγω για να πάρω αέρα και δεν ξέρω τι να γράψω…Πάω για να αθληθώ; Πάω για περπάτημα;; Δεν θα με πιστέψουν νομίζω…”

Υπάρχει κάτι που σε πίκρανε αυτές τις ημέρες που πολλά λέμε και γράφουμε;

Με έχουν πικράνει αρκετά πράματα, τα οποία πρέπει να διαχειριστούμε άμεσα. Δείξαμε κατ’ αρχήν ότι δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ούτε καν στα στοιχειώδη. Μετεωρίτης θα πέφτει στο κεφάλι μας και εμείς θα τον κοιτάμε που πλησιάζει και θα μαλώνουμε για το  αν είναι κόκκινος ή σκούρο πορτοκαλί. Επίσης, βρίσκω αδιανόητο να μην έχουν στα νοσοκομείο τον απαραίτητο προστατευτικό εξοπλισμό. Απλώς δεν το χωράει ο νους μου. Τώρα να μου πουν να πεθάνω της πείνας για μια βδομάδα για να πάρουν λίγες ποιοτικές μάσκες παραπάνω, θα το κάνω. Στο μπαλκόνι όμως δεν θα βγω για παλαμάκια“.

Ποτέ δε μένεις ασυγκίνητος από μια κουβέντα με τον Δημήτρη Αντώνίου. Άραγε είναι ο κορωνοϊός μια ευκαιρία για να σκεφτούμε αλλιώς τη ζωή από εδώ και πέρα;

Πρέπει από αυτή τη δοκιμασία να βγούμε καλύτεροι άνθρωποι. Μην σπαταλήσουμε αυτή την ευκαιρία. Να μάθουμε να περνάμε ποιοτικό χρόνο με τον εαυτό μας και τους ανθρώπους που αγαπάμε. Να απομακρυνθούμε από τον λυσσαλέο υπερκαταναλωτισμό και να εκτιμήσουμε επιτέλους το πολυτιμότερο όλων. Την υγεία μας. Αυτή για την οποία ‘’τρέμουμε’’ σήμερα, μην την λησμονήσουμε αύριο, όταν πιάσουμε το τιμόνι του αυτοκινήτου μας και πατήσουμε σαν τρελοί το γκάζι για να προσπεράσουμε ή να προλάβουμε το κόκκινο φανάρι. Γιατί θα είμαστε υποκριτές αν όλοι εμείς που σήμερα υπερασπιζόμαστε σθεναρά την δημόσια υγεία, μετατραπούμε αύριο τόσο εύκολα και τόσο’’ φυσιολογικά’’ σε δημόσιοι κίνδυνοι. Γιατί απ’ ότι φαίνεται, για την πολιτεία τα χιλιάδες τροχαία ατυχήματα στους δρόμους της χώρας είναι κάτι φυσιολογικό που δεν αξίζει ούτε στο παραμικρό τα αυστηρά μέτρα για τον κορωνοϊό”.

Ο Δημήτρης Αντωνίου έχει συγγράψει τρία βιβλία (“Ένας καλύτερος άνθρωπος”, “Ας είναι όνειρο αυτό” και “Έτσι είναι η ζωή”. Η θεατρική παράσταση με τίτλο “Στα καλά του καθισμένου” έχει την υπογραφή του ενώ βασικό σύνθημα στη ζωή του είναι το “C’est la vie”, δηλαδή “έτσι είναι η ζωή”. Περισσότερα για τις δράσεις του Δημήτρη Αντωνίου μπορούμε να βρούμε στην ιστοσελίδα του . Ο Δημήτρης Αντωνίου το ερχόμενο Σάββατο 11 Απριλίου στις 20:00μμ θα πραγματοποιήσει ένα live-video ομιλία με τίτλο “Ανάσα αισιοδοξίας από έναν μαχητή της ζωής”.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *