Thesseconomy Οικονομία – Επιχειρείν
Του Γ.Κατσιάνη
49 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τότε που ξεκίνησε η δεύτερη φάση της επιχείρησης των Τούρκων για την κατάληψη της Κύπρου, γνωστής και ως Αττίλας ΙΙ.
Από τις πλέον ένδοξες στιγμές της Κυπριακής τραγωδίας αποτελεί η μάχη του στρατοπέδου της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΛ.ΔΥ.Κ.) που διεξήχθη το διάστημα 14-16 Αυγούστου του 1974.
Η ηρωϊκή αντίσταση των 318 Ελλήνων στρατιωτών έναντι 6.900 πάνοπλων Τούρκων λειτούργησε ανασταλτικά στους φόβους του τότε προέδρου, Γλαύκου Κληρίδη για κατάληψη ολόκληρης της Κύπρου.
Ως ελάχιστο φόρο τιμής στην μνήμη των γενναίων Ελλήνων που αντιστάθηκαν υπέρ πίστεως και πατρίδος, το thesseconomy.gr παρουσιάζει σήμερα αποσπάσματα από “Το χρονικό της μάχης της ΕΛ.ΔΥ.Κ. 14-16/8/1974”, μέσα από την ματιά του τελευταίου στρατοπεδάρχη, ταξιάρχου ε.α., Παναγιώτη Σταυρουλόπουλου.
“Οι Τούρκοι είναι μέσα στο στρατόπεδο”
Μετά από δύο ημέρες αντίστασης, με τα πυρομαχικά να λιγοστεύουν και τους Τούρκους να στενεύουν τον κλοιό, στις 13,30 της 16ης Αυγούστου ο Σταυρουλόπουλος διατάζει απαγκίστρωση.
Ωστόσο, δύο ώρες αργότερα, η σημαία συνεχίζει να κυματίζει στον 2ο λόχο!
“Νεκροί δεξιά-αριστερά, οι Τούρκοι μέσα στο στρατόπεδο, οι άντρες μας να μάχονται σαν να μην δόθηκε ποτέ διαταγή για απαγκίστρωση, ωσάν να ήταν αποφασισμένοι να πολεμήσουν μέχρι ενός. Κατάλαβα τι είχε συμβεί. Ο αγγελιοφόρος δεν έφτασε ποτέ στον 2ο λόχο να τους δώσει την διαταγή μου και εκείνοι πολεμούσαν…μέχρι ενός!”, αποκάλυψε ο Π. Σταυρουλόπουλος και σημείωσε “πέντε λεπτά να είχα καθυστερήσει οι Τούρκοι θα μας είχαν πιάσει όλους αιχμαλώτους”.
Η υποχώρηση των Τούρκων από δύο ημίγυμνους οπλίτες
Βέβαια, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πολέμησαν μέχρις εσχάτων, προκαλώντας σημαντικές απώλειες στους Τούρκους.
Η περίπτωση των στρατιωτών Σιμίτα και Βαρελτζή είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές καθώς κατάφεραν να απωθήσουν 150-200 Τούρκους.
“Δύο οπλίτες γυμνοί από την μέση και πάνω, βγήκαν από τα ορύγματα τους και κρατώντας ο καθένας τους στα χέρια όρθιος ένα browning 0.30” με τις ταινίες με τις σφαίρες να κρέμονται από τα πολυβόλα τους…όχι μόνο σταμάτησαν την επίθεση των Τούρκων, χάνοντας πολλούς άνδρες άλλα άρχισαν να υποχωρούν άτακτα προς τα πίσω”, θυμάται ο Π. Σταυρουλόπουλος.
