Του Γ. Κατσιάνη
Πριν από 22 χρόνια, ταξίδευα οδικώς από την ιδιαίτερη πατρίδα μου, τη Λάρισα στη Θεσσαλονίκη.
Λίγο πριν φτάσω στα Τέμπη, στο ύψος του χωριού Ευαγγελισμός, βλέπω δεκάδες αυτοκίνητα να έχουν σχηματίσει ουρά ενώ από το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας, δεν κινούνταν τίποτα.
Κατάλαβα ότι κάτι άσχημο είχε συμβεί.
Ο φόβος μου αυτός επιβεβαιώθηκε λίγο αργότερα όταν άκουσα στο ραδιόφωνο για το πολύνεκρο δυστύχημα, με θύματα 21 μαθητές από το Μακροχώρι Ημαθίας.
Την επόμενη ημέρα, χρειάστηκε να επισκεφτώ την περιοχή για τις ανάγκες του ρεπορτάζ.
Ο Θάνατος ήταν εκεί.
Ρούχα, παπούτσια, κηλίδες από αίμα, παντού.
Τα φύλλα νοβοπάν που έφερε φορτηγό κατά την διάρκεια της πλαγιομετωπικής σύγκρουσης με το μοιραίο λεωφορείο αποτέλεσαν την κύρια αιτία του πολύνεκρου δυστυχήματος, για το οποίο καταδικάστηκαν έξι άτομα με πολυετείς ποινές φυλάκισης.
22 χρόνια μετά, τιμούμε την μνήμη των αδικοχαμένων παιδιών του Μακροχωρίου Ημαθίας.
“Στο σημείο αυτό, με ευθύνη της Πολιτείας και στο βωμό του κέρδους, θυσιάστηκαν οι 21 μαθητές της Α’ Τάξης του Λυκείου Μακροχωρίου Ημαθίας”, γράφει η επιγραφή στο μαρμάρινο μνημείο που στήθηκε στο σημείο του δυστυχήματος.