Με τα Θεοφάνια τελειώνει η περίοδος των γιορτών. Με τον καθιερωμένο Αγιασμό των υδάτων ξορκίζεται το κακό και έρχεται η κάθαρση. Πανάρχαια έθιμα αναβιώνουν τις τελευταίες ημέρες του Δωδεκαημέρου και πιο συγκεκριμένα το διήμερο των Θεοφανίων, διατηρώντας αναλλοίωτες τις παραδόσεις αιώνων με ζωντανούς τους συμβολισμούς που σχετίζονται με την απομάκρυνση των κακών πνευμάτων, τη γονιμότητα του ανθρώπου και την ευφορία της γης.
Η προετοιμασία
Το έθιμο αναβιώνει κάθε χρόνο στις 5, 6 και 7 Ιανουαρίου. Η γιορτή αρχίζει αύριο, Παρασκευή 5 Ιανουαρίου, στις 15.30 μ.μ. με την περιφορά των κουδουνιών και το στολισμό της «Καμήλας». Η αναπαράσταση του εθίμου κάθε χρόνο συγκεντρώνει πλήθος κόσμου που έχει την ευκαιρία να διασκεδάσει και να γευτεί πίτες, παραδοσιακά εδέσματα και λουκάνικα μαζί με άφθονο κρασί και τσίπουρο που προσφέρουν κάτοικοι και επαγγελματίες της Γαλάτιστας. Στη διοργάνωση συμμετέχουν όλοι οι σύλλογοι της περιοχής της Γαλάτιστας με τη στήριξη του δήμου Πολυγύρου.
Το έθιμο
Στη Γαλάτιστα Χαλκιδικής αναβιώνει το έθιμο με την «Καμήλα» και την απαγωγή που έχει τις ρίζες του στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Βασίζεται στο γεγονός της αρπαγής της όμορφης Γαλατσάνας Μανιώς από τον αγά του χωριού, με σκοπό να την κλείσει στο χαρέμι του. Τότε τα παλικάρια του χωριού, με επικεφαλής τον αγαπημένο της Μανιώς, μην μπορώντας να ανεχθούν την αρπαγή και την προσβολή, αντέδρασαν και αποφάσισαν να την πάρουν πίσω. Σοφίστηκαν το τέχνασμα της «Καμήλας», κάτι παρόμοιο με το Δούρειο Ίππο. Έτσι, κατασκεύασαν μια υποτυπώδη καμήλα και κάποιοι από αυτούς κρύφτηκαν κάτω απ’ αυτήν ενώ άλλοι, μασκαρεμένοι, ακολουθούσαν απ’ έξω για να μην προκαλέσουν υποψίες. Οι νέοι του χωριού έστησαν γλέντι και μαζί με την «καμήλα», κατευθύνθηκαν στους τουρκομαχαλάδες, όπου γινόταν γιορτή και γλέντι των Τούρκων με αληθινές καμήλες. Καθώς χόρευαν και έπιναν οι Γαλατσάνοι, πλησίασαν στο αρχοντικό του αγά. Οι Τούρκοι άρχισαν κι αυτοί να πίνουν και να γλεντούν μαζί τους, με αποτέλεσμα να αφήσουν αφύλαχτο το δωμάτιο όπου κρατούσαν τη Μανιώ. Τότε, ο αγαπημένος της, με τη βοήθεια των φίλων του, ελευθέρωσε τη Μανιώ, την έκρυψε κάτω από την «καμήλα» και την πήγε στο χωριό, όπου την επόμενη μέρα έγινε ο γάμος τους, ώστε να μην μπορούν να την ξαναπάρουν πίσω οι Τούρκοι.