Thesseconomy Οικονομία – Επιχειρείν
Του Γ. Κατσιάνη
Λίγες ώρες πριν αποχαιρετήσουμε το 2023, αναρωτιέμαι τί έγινε φέτος για την ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης.
Όσο και να ψάχνω, δεν μπορώ να βρω κάτι που να καταδεικνύει, έμπρακτη πολιτική βούληση για ουσιαστική αναβάθμιση του ρόλου της Θεσσαλονίκης στην οικονομία της χώρας.
Από πού να ξεκινήσω;
Από το Μετρό που εδώ και τρία χρόνια μετατίθεται η παράδοση του από “χρόνο σε χρόνο”, κατά το “βλέποντας και κάνοντας”;
Από την ΔΕΘ που εκτός από το…ανέκδοτο της ανάγκης ή μη για την μεταφορά της, εκτός του κέντρου της πόλης, δρομολογείται (ακόμα) η ανάπλαση της μέσω ΣΔΙΤ;
Από το πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά, η μετατροπή του οποίου σε μητροπολιτικό πάρκο βρίσκεται ακόμα στα…αναχώματα;
Από την υποθαλάσσια αρτηρία, ένα έργο-φάντασμα που κόστισε 85 εκατ. ευρώ;
Από τον ΟΑΣΘ που χρειάστηκε 11 χρόνια(!) για να προσλάβει (συμβασιούχους) οδηγούς και αναμένει από μήνα σε μήνα (μέχρι τον Απρίλιο) τα 110 ηλεκτρικά λεωφορεία;
Από το παιδιατρικό νοσοκομείο στο Φίλυρο, η κατασκευή του οποίου μετατέθηκε (και αυτό) στα τέλη του 2025;
Από τις ελλείψεις σε προσωπικό στα νοσοκομεία της πόλης;
Άφησα τελευταίο το Fly Over, το οποίο η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ως άλλοθι για να επιβεβαιώσει την αδιαφορία της, φορτώνοντας με επιπλέον ταλαιπωρία για τέσσερα χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες.
Πραγματικά, ως κάτοικος της πόλης που ζω και εργάζομαι σε αυτήν, εδώ και 27 χρόνια, θεωρώ ότι εδώ και χρόνια η Θεσσαλονίκη κινείται στον αστερισμό της αέναης υποσχεσιολογίας και ανέξοδης παροχολογίας.
Ευθύνες υπάρχουν σε όλους μας.
Για τις επιλογές μας σε ανθρώπους που παθαίνουν αφωνία όταν είναι να διεκδικήσουν πράγματα για την Θεσσαλονίκη.
Σε εμάς που επιλέγουμε να στηρίζουμε όσους μας κοροϊδεύουν και μας περιπαίζουν.
Ελπίζω η νέα χρονιά να μας φωτίσει περισσότερο και να δούμε (επιτέλους) με τα μάτια της λογικής.
Καλή χρονιά με υγεία.
