Thesseconomy Οικονομία – Επιχειρείν
Τα περίφημα καραβάκια των ευχών θα… ταξιδέψουν σήμερα το απόγευμα, Κυριακή 3 Δεκεμβρίου, παραμονή της γιορτής της Αγίας Βαρβάρας στις ομώνυμες πηγές στη Δράμα. Μικροί και μεγάλοι δίνουν… ραντεβού το βράδυ στα νερά των πηγών, στο κέντρο της πόλης, για να ρίξουν ο καθένας το δικό του αυτοσχέδιο καραβάκι. Η προετοιμασία, ξεκινά πολλές μέρες πριν από την παραμονή της γιορτής. Παρέες, οικογένειες, σύλλογοι, προσπαθούν με κάθε δυνατό τρόπο, χρησιμοποιώντας υλικά φιλικά προς το περιβάλλον, να πρωτοτυπήσουν. Σύμφωνα με την παράδοση το καραβάκι που θα μπορέσει να επιπλεύσει, εξασφαλίζει στον ιδιοκτήτη του, την πραγματοποίηση της ευχής που έκανε όταν το έριξε στα νερά των πηγών.
Τα καραβάκια και ο θρύλος
Η πόλη της Δράμας έχει την τιμητική της καθώς η Αγία Βαρβάρα είναι η πολιούχος και προστάτιδα της πόλης. Η πόλη δέχεται χιλιάδες επισκέπτες, οι οποίοι θαυμάζουν και τηρούν το έθιμο. Σύμφωνα με το θρύλο, όταν το 1380 η Δράμα κατακτήθηκε από τους Τούρκους, το εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας γκρεμίστηκε για να χτιστεί στη θέση του ένα τζαμί. Τα σχέδια των κατακτητών όμως άλλαξαν ανήμερα της Αγίας Βαρβάρας. Η περιοχή πλημμύρισε με νερό και έτσι το τζαμί δεν χτίστηκε ποτέ. Από τότε η Αγία Βαρβάρα έγινε η πολιούχος της Δράμας και ακριβώς απέναντι από τη λίμνη, με τα θεμέλια της παλιάς εκκλησίας στα σπλάχνα της, χτίστηκε η καινούρια εκκλησία που αφιερώθηκε στην Αγία.
Η Αγία Βαρβάρα προστάτιδα των παιδιών
Επίσης την παραμονή της γιορτής της, τα παιδιά αφήνουν τα αυτοσχέδια καραβάκια τους, φωταγωγημένα από κεράκια, στα ήρεμα νερά της λίμνης, ακριβώς μπροστά από την ομώνυμη εκκλησία,. Αυτά είναι τα καραβάκια των ευχών. Όσον αφορά το έθιμο υπάρχουν δύο εκδοχές. Σύμφωνα με την πρώτη, την παραμονή της Αγίας Βαρβάρας μετά τη λιτανεία, ο κόσμος έστελνε στο βυθισμένο εκκλησάκι το κεράκι του για την Αγία πάνω σε ένα σανίδι από ξύλο και έτσι γεννήθηκε το έθιμο με τα καραβάκια.
Το κεράκι της ελπίδας
Η δεύτερη εκδοχή βασίζεται στο ότι η Αγία Βαρβάρα ήταν και η προστάτιδα των κοριτσιών που τις προστάτευε από τη γλωσσοφαγιά και τις βοηθούσε στα αισθηματικά τους. Έτσι, όλα τα ελεύθερα κορίτσια στις 3 Δεκεμβρίου, κατά τη διάρκεια του εσπερινού και μόλις σκοτείνιαζε, άναβαν κεριά στον ανατολικό τοίχο της λίμνης. Έβαζαν τα κεράκια τους πάνω σε σανίδες ξύλου και μαζί με μια ευχή τα έστελναν στο βυθισμένο εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας. Η πορεία της σανίδας στη λίμνη, έδειχνε αν η ευχή θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Αν το κεράκι έσβηνε θεωρούνταν αποτυχία αλλά η ελπίδα έμενε, καθώς το επόμενο πρωί όλα τα κορίτσια κατέφθαναν και πάλι στη λίμνη για να πλυθούν με το νερό που η Αγία Βαρβάρα είχε αγιάσει το προηγούμενο βράδυ. Το πρωινό ομαδικό πλύσιμο των κοριτσιών στα νερά της Αγίας Βαρβάρας, έφτανε να παίρνει την μορφή διαγωνισμού. Διότι σε κάθε γειτονιά, τα κορίτσια διαγωνίζονταν ποιο θα σηκωθεί πιο νωρίς το πρωί και θα τρέξει στα νερά να καθαγιασθεί. Και ήταν ιδιαίτερα ωραίο το θέαμα των κοριτσιών να τρέχουν στα σκοτεινά και παγερά ξημερώματα της Δεκεμβριανής ημέρας εντελώς αμίλητα για να πλυθούν στα …ζεστά νερά, και κατόπιν να ανταλλάξουν την καλημέρα και τις ευχές.
Το έδεσμα της «Βαρβάρας»
Για να «γλυκάνουν» την Αγία, σε πολλά μέρη του τόπου μας την ημέρα της γιορτής της προσέφεραν την «Βαρβάρα». Η «Βαρβάρα» είναι μια γλυκιά νηστίσιμη σούπα από σιτάρι, σταφίδες, σουσάμι, καρύδια και άλλους καρπούς. Η γλυκιά σούπα «Βαρβάρα» είναι ένα πανάρχαιο έθιμο και θυμίζει την πανσπερμία.
