«Κουρμπάνι» και «Μπάμπω» αναβιώνουν σήμερα και αύριο σε χωριά των Σερρών

Το «Κουρμπάνι» αναβιώνει σήμερα, ανήμερα της γιορτής του Αγίου Ιωάννη, 7 Ιανουαρίου, στο δήμο Πρώτης Σερρών. Πρόκειται για ένα πανάρχαιο έθιμο – που συνεχίστηκε και στα χρόνια της Τουρκοκρατίας- και βασίζεται στην έννοια της θυσίας προς τον Άγιο του κάθε χωριού. Με αυτό τον τρόπο οι κάτοικοι της περιοχής επιχειρούσαν να εξευμενίσουν τον Άγιό τους για το καλό των ίδιων και του χωριού.

Το έθιμο
Μετά τη θεία λειτουργία, αφού πρώτα ο ιερέας ευλογήσει τους πιστούς, οι κάτοικοι του χωριού κατευθύνονται στο χώρο όπου έχει στηθεί η γιορτή. Η προετοιμασία του φαγητού που προσφέρεται στους πιστούς, γίνεται 2-3 ημέρες νωρίτερα. Τα υλικά για το φαγητό είναι προσφορά των κατοίκων (στην περίοδο της Τουρκοκρατίας το προσέφεραν πλούσιοι Έλληνες). Μοσχαρίσιο κρέας το μαγειρεύουν σε μεγάλα καζάνια. Το κρέας συνήθως συνοδεύεται με πλιγούρι όπως γίνεται στην Πρώτη ή με ρύζι όπως σερβίρεται στο Ν. Σκοπό Σερρών. Αυτό είναι το λεγόμενο «Κουρμπάνι», που γεύονται μικροί και μεγάλοι ενώ ακολουθεί γλέντι με παραδοσιακούς χορούς.

Η «Γυναικοκρατία» ή το έθιμο της «Μπάμπως»
Κάθε χρόνο, στις 8 Ιανουαρίου, στη Μονοκκλησιά, στη Νέα Πέτρα, στην Άνω Καμήλα και στο Χαρωπό του νομού Σερρών ξημερώνει μια διαφορετική μέρα. Την ημέρα αυτή, αναβιώνει το έθιμο της «Μπάμπως» ή αλλιώς γιορτάζεται η «Ημέρα της Γυναικοκρατίας». Επισκέπτες από τις γύρω περιοχές αλλά και από άλλα μέρη της Ελλάδας καταφθάνουν κάθε χρόνο στις 8 Ιανουαρίου για να παρακολουθήσουν από κοντά τις νέες «Αμαζόνες», οι οποίες για μία ημέρα παίρνουν στα χέρια τους την εξουσία από τους άνδρες του χωριού. Το έθιμο έφεραν στην περιοχή οι Θράκες πρόσφυγες. Ονομάζεται και γιορτή της «Μπάμπως» ή «Μπάμπω γκιονού», καθώς και «βρεξούδια», γιατί εκείνη τη μέρα καταβρέχουν όσους άνδρες θα τολμήσουν να βγούνε από το σπίτι. Κατά την εξέλιξη του δρώμενου, όλες οι γυναίκες του χωριού, ντυμένες με παραδοσιακές στολές, κατευθύνονται στο «κονάκι της «Μπάμπως», της γεροντότερης γυναίκας, για να την τιμήσουν. Θεωρούν πως στο πρόσωπο της «Μπάμπως» βρίσκει την καλύτερη έκφραση η έννοια της μητρότητας. Μετά την τιμητική τελετουργία προς το πρόσωπό της ξεκινά μεγάλο γλέντι με παραδοσιακή μουσική, συνοδεία πολλών εδεσμάτων της θρακιώτικης κουζίνας.