Σε χειμερία νάρκη η ελληνική οικονομία

Του Γ. Κατσιάνη

Πρόσφατα, ασφαλιστής μου πρότεινε να επενδύσω σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, διότι έχουν υψηλή ζήτηση και υψηλές αποδόσεις.

“Δεν δίνω όταν ένα λεπτό του ευρώ για τίτλους του ελληνικού δημοσίου”, του απάντησα ορθά κοφτά, βάζοντας τέλος σε οποιαδήποτε συζήτηση για το θέμα με τον αποσβολωμένο ασφαλιστή.

Γιατί;

Διότι είμαστε μια χώρα που την προηγούμενη δεκαετία πέρασε μια κρίση χρέους, η οποία συρρίκνωσε το εισόδημα εκατομμυρίων Ελλήνων.

Ειδικότερα από το 2008 έως το 2017, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας μας υποχώρησε από τα 22.600 ευρώ στα 17.400 ευρώ, δηλαδή ο κάθε Έλληνας ήταν το 2017 κατά 5.200 ευρώ φτωχότερος σε σχέση με το 2008.

Ακολούθησε η υγειονομική κρίση και ο πόλεμος στην Ουκρανία που μετέθεσε και άλλο χρονικά την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας.

Παρά τις προσπάθειες που έγιναν για αύξηση του κατώτατου μισθού στα 780 ευρώ, η ακρίβεια διατήρησε σε υψηλά επίπεδα τον πληθωρισμό, με αποτέλεσμα εδώ και δύο χρόνια, εκατομμύρια Έλληνες πολίτες να δίνουν καθημερινή μάχη επιβίωσης.

Για φέτος, οι οιωνοί είναι θετικοί για την ελληνική οικονομία με την Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ) να κάνει λόγο για ανάπτυξη 2,5% και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο΄(ΔΝΤ) μόλις 2,1%.

Με την γλώσσα των αριθμών

Ωστόσο, μια προσεκτικότερη ματιά στα επιτόκια των νέων δανείων και των καταθέσεων μας κάνει ακόμα πιο δύσπιστους για την πορεία της ελληνικής οικονομίας.

Σύμφωνα με την Ελληνική Ένωση Τραπεζών (ΕΕΤ), οι αποκλίσεις εξακολουθούν να είναι μεγάλες, ακόμα και σε σχέση με την Ευρωζώνη.

Σε ότι αφορά τα νέα δάνεια, και ιδίως τις χορηγήσεις στεγαστικών το επιτόκιο το Δεκέμβριο του 2023 ανήλθε στο 4,37% έναντι 3,6% το Δεκέμβριο του 2022 (+77 μονάδες βάσης) όταν στην Ευρωζώνη έφτασε το 4% έναντι 2,88% πριν από ένα χρόνο.

Ωστόσο, το περιθώριο (spread) μεταξύ των επιτοκίων για τα νέα δάνεια και τις νέες προθεσμιακές καταθέσεις είναι σχεδόν διπλάσιο (φωτογραφία) μεταξύ Ελλάδας και Ευρωζώνης, παρά τις προσδοκίες που υπήρχαν για περαιτέρω μείωση φέτος.

Πραγματικά, δεν αντιλαμβάνομαι από πού πηγάζει η αισιοδοξία της ΕΕΤ ότι “η απόκλιση μεταξύ Ελλάδας και Ευρωζώνης περιορίζεται στο spread”, όταν τα δεδομένα είναι ίδια με πέρυσι.

Προφανώς, πρέπει να γίνουν πολλά βήματα ακόμα για να ατενίζουμε με μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον, καθώς ζούμε σε μια χώρα που παρέχει κατά κόρον υπηρεσίες, παρά το εξειδικευμένο προσωπικό και την τεχνογνωσία που διαθέτει στους τομείς της τεχνολογίας και της μεταποίησης.

Τόσο απλά…