Κλωτσοσκούφι η πρωτοβάθμια ιδιωτική εκπαίδευση

Του Γ. Κατσιάνη

Η κυρία Νίκη Κεραμέως μου είναι συμπαθής, ως πολιτικός.

Δυστυχώς, απέδειξε ότι δεν το κατέχει το αντικείμενο της εκπαίδευσης και ειδικότερα της ιδιωτικής.

Τι εννοώ;

Χθες, παραμονές της επαναλειτουργίας των δημοτικών σχολείων, εκδίδει υπουργική απόφαση, σύμφωνα με την οποία «…ο τρόπος επαναλειτουργίας των σχολικών μονάδων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, μετά τη λήξη της προσωρινής απαγόρευσης λόγω του κορωνοϊού…ορίζεται σύμφωνα με τα αναλόγως ισχύοντα στην υπ’ αρ. 51888/ΓΔ4/20/6.5.2020 κοινή απόφαση των Υπουργών Παιδείας, Υγείας και Εσωτερικών…».

Η τότε απόφαση, λοιπόν, έλεγε στο άρθρο 1, παράγραφο Β ότι «ο ανώτατος αριθμός μαθητών ανά αίθουσα διδασκαλίας ορίζεται σε 15» και «εφόσον υπάρχουν λιγότεροι από 15 μαθητές σε ένα τμήμα ή σχολική τάξη…λειτουργεί κανονικά όλες τις ημέρες».

Ωστόσο, σημείωνε πως «…αν οι διαστάσεις της αίθουσας δεν επιτρέπουν την τήρηση των ενδεδειγμένων αποστάσεων του ενάμισι μέτρου μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικών, τότε το τμήμα χωρίζεται σε δύο υποτμήματα», οι μαθητές, των οποίων, θα παρακολουθούν μέρα παρά ημέρα μαθήματα.

Έτσι, λοιπόν, σήμερα, Πέμπτη 28 Μαΐου και δύο ημέρες πριν να ανοίξουν τα δημοτικά σχολεία, οι διευθύνσεις των ιδιωτικών σχολείων ενημέρωσαν τους γονείς ότι τα παιδιά τους θα κάνουν μάθημα μέρα παρά ημέρα.

Παρά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών στα ιδιωτικά σχολεία δεν υπερβαίνει τους 15 σε κάθε τάξη, γεγονός που βάσει νόμου, καθιστά εφικτή την καθημερινή διδασκαλία μαθημάτων.

Συνεπώς, πόσο τυχαία είναι η απόφαση του υπουργείου Παιδείας να ανακοινώσει τις προθέσεις της, τρία μόλις 24ωρα πριν την επανέναρξη των δημοτικών σχολείων;

Δεν θα αναφέρω ότι κάποια ιδιωτικά δημοτικά σχολεία, λόγω των περιοριστικών μέτρων, δεν θα επαναλειτουργήσουν τα σχολικά λεωφορεία για την μεταφορά των μαθητών, ούτε επίσης στη μη λειτουργία των ολοήμερων σχολείων.

Τα δίδακτρα

Επιπλέον, εδώ και δύο μήνες, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας τηρεί «σιγήν ιχθύος»σχετικά με το θέμα των διδάκτρων στα ιδιωτικά σχολεία.

Παρά το γεγονός ότι μόνο τον Μάϊο λήφθηκαν οκτώ(!) συνολικά αποφάσεις για τον τρόπο επαναλειτουργίας των σχολείων, το αρμόδιο υπουργείο δεν φρόντισε να ασχοληθεί με το θέμα των διδάκτρων, παρά τις σχετικές δεσμεύσεις υπηρεσιακών παραγόντων.

Έτσι, περιορίστηκε σε ρόλο παρατηρητή μεταξύ της ιδιοκτησίας των ιδιωτικών σχολείων και των γονέων, με τους δεύτερους να υποχρεώνονται σε αποδοχή των κανόνων των πρώτων, καταβάλλοντας στο ακέραιο τα δίδακτρα δύο μηνών.

Τι πλήρωσαν;

Μαθήματα τηλεργασίας για μία και δύο ώρες την ημέρα, στην καλύτερη των περιπτώσεων, όπου πολλές φορές, μαθητές δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν ή να συμμετάσχουν λόγω τεχνικών προβλημάτων (ασθενές σήμα σε pc, tablet και laptop).

Αλήθεια, αυτή η ελλειμματική εκπαίδευση μπορεί να εξομοιωθεί με την διδασκαλία στην σχολική αίθουσα;

Και αν όχι, γιατί χρεώνεται το ίδιο, την στιγμή μάλιστα που η συντριπτική πλειοψηφία των γονέων έχει υποστεί σημαντικές μειώσεις στο εισόδημα;

Θεωρώ ότι η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας και συγκεκριμένα η κ. Κεραμέως πήρε βαθμό κάτω από την βάση, όχι στη διαχείριση ης κρίσης αλλά στην άμεση προσαρμογή στην κανονικότητα.

Αν ήταν μαθήτρια, θα έμενε στην ίδια τάξη.

Είναι όμως υπουργός και η ανεπάρκεια που επέδειξε ως προς την διαχείριση των εκπαιδευτικών ζητημάτων, αφήνει μετεξεταστέα την ίδια.