Η μετάλλαξη της οικονομικής σε υγειονομική κρίση

Του Γ. Κατσιάνη

Είναι λυπηρό σήμερα να υπάρχουν άνθρωποι που δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του κορωνοϊού.

Μου θυμίζουν τον άπιστο Θωμά, ο οποίος ενώ είδε να συντελείται μπροστά του ένα θαύμα, αυτός παρέμεινε προσκολλημένος  στις προσωπικές του ιδεοληψίες, εκφράζοντας μια παρωχημένη αντίληψη που αρνούνταν να δει τη νέα πραγματικότητα.

Σήμερα, η νέα πραγματικότητα αποτυπώνεται στα εκατομμύρια των νεκρών ανά την υφήλιο από έναν κοινά αποδεκτό πλέον εργαστηριακά κατασκευασμένο ιό, ο οποίος εξακολουθεί να τρομοκρατεί τους πάντες.

Είναι πράγματι λυπηρό πως αυτοί οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται τη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, λόγω της πανδημίας.

Τα εμβόλια αποτελούν σήμερα την  μοναδική ασπίδα προστασίας για την ανθρωπότητα, με τις φαρμακευτικές εταιρίες να τρίβουν τα χέρια τους από τον πακτωλό των χρημάτων που εισρέουν καθημερινά στα ταμεία τους.

Οι ψηφιακές εφαρμογές έφεραν την επανάσταση σε μια σειρά από τομείς της καθημερινότητας (εκπαίδευση, εργασία, συναλλαγές με το δημόσιο), καθώς πλέον όλα γίνονται γρήγορα και εύκολα από το σπίτι μας, χωρίς να πάμε στο σχολείο, στη δουλειά ή στη δημόσια υπηρεσία.

«Και με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τί γίνεται;», με ρώτησε τις προάλλες συνάδελφος.

Στην εποχή της οικονομίας και του ψηφιακού μετασχηματισμού, ο άνθρωπος μετατρέπεται σε παρατηρητή-δέκτη των εξελίξεων, τις οποίες ακολουθεί, λόγω της νέας κατάστασης που έχει διαμορφωθεί.

Άλλωστε, στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη βιώσαμε την περασμένη δεκαετία μια πρωτόγνωρη οικονομική κρίση, η οποία μέσα σε λίγα χρόνια αποδόμησε τις εργασιακές, τις  κοινωνικές και ανθρώπινες σχέσεις.

 Όπως τότε, έτσι και σήμερα, βιώσαμε και βιώνουμε μια ζοφερή καθημερινότητα, όπου οι ανακοινώσεις για περιοριστικά (οικονομικά και υγειονομικά) μέτρα αποτελούσαν και αποτελούν την καθημερινότητα μας.

Το αποτέλεσμα;

Τότε, η οικονομική καταστροφή εκατομμυρίων πολιτών, σήμερα, η απώλεια εκατομμυρίων ζωών ανά την υφήλιο.  

«Έτσι θα είναι η ζωή μας από εδώ και πέρα;», είναι το κύριο ερώτημα των ανθρώπων.

Προφανώς, στην εποχή της εικονικής πραγματικότητας, οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις μας ξεπερνούν, ακόμα και αν η σκέψη που γεννά τέτοιου είδους ερωτήματα είναι αστραπιαία.

Όμως, αντί να σκεφτόμαστε αν θα έρθουν καλύτερες ημέρες, μήπως θα πρέπει να προετοιμαστούμε για μια κατάσταση που «ήρθε για να μείνει», καθώς οι μεταλλάξεις του ιού δεν καταδεικνύουν το τέλος αλλά την εξέλιξη της κατάστασης που ζούμε;

Ως πότε; 

Όσο χρειαστεί;

Μέχρι την εκδήλωση της επόμενης πανδημίας;

Θα δείξει…