Τα δύο μέτρα και δύο σταθμά της κυβέρνησης και η λογική του παραλόγου

Του Γ. Κατσιάνη

Παλινωδιών… συνέχεια για την κυβέρνηση στο θέμα της επαναλειτουργίας του λιανεμπορίου, παρά την αρχική της απόφαση για επανεκκίνηση της αγοράς από τη Δευτέρα 5 Απριλίου.  

Λίγες μόλις ώρες μετά την παρουσίαση του προγράμματος διάθεσης και διανομής των self tests στους πολίτες από τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας, Βασίλη Κοντοζαμάνη και μόλις 24 ώρες(!) μετά το «πράσινο φως» που άναψε η επιτροπή λοιμωξιολόγων για επαναλειτουργία της αγοράς από την Δευτέρα, η ίδια επιτροπή συνεδρίασε εκτάκτως χθες το βράδυ και έβαλε τέλος στο επικείμενο άνοιγμα της αγοράς σε Θεσσαλονίκη, Κοζάνη και Αχαΐα.

Η εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνει το ρεπορτάζ του thesseconomy.gr από την Τετάρτη 31 Μαρτίου (Απαισιόδοξοι οι έμποροι της Θεσσαλονίκης για το επικείμενο άνοιγμα της αγοράς από την Δευτέρα 5 Απριλίου).

Από την άλλη, καταδεικνύεται η έλλειψη πολιτικής βούλησης για την ανάληψη πρωτοβουλιών που θα βάλουν φρένο στο φαινόμενο «ακορντεόν» (άνοιγμα-κλείσιμο δραστηριοτήτων), το οποίο μεγαλώνει την ανησυχία των πολιτών και διαμορφώνει συνθήκες κοινωνικής και οικονομικής αστάθειας.

Επιπλέον, η κυβέρνηση συρρικνώνει μέρα με την ημέρα το πολιτικό της κεφάλαιο, όταν συνεχίζει να λειτουργεί σπασμωδικά σε ζητήματα μείζονος σημασίας, όπως είναι η οικονομία.

Αλήθεια, πόσο λογική είναι η επίτευξη του στόχου για διπλασιασμό (;) του ΑΕΠ μέσα σε ένα χρόνο, την στιγμή που και πέρυσι και φέτος η πανδημία κατά κρατεί;   Επίσης, για ποια ανάπτυξη μιλάμε όταν ακόμα δεν έχει ανάψει το «πράσινο φως» της Ε.Ε. για την εισροή των 72 δις ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης;

Την ίδια ώρα, μια επιστημονική επιτροπή χρησιμοποιείται ως πολιτικό εργαλείο για να δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα, εφαρμόζοντας την τακτική της δημιουργικής λογιστικής, ως προς την επιβολή των περιοριστικών μέτρων.

Διότι πως αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς την αναστολή λειτουργίας των καταστημάτων σε μια πόλη  με 350 κρούσματα και την επαναλειτουργία τους σε μια πόλη όπου οι ΜΕΘ έχουν 100% πληρότητα και το 60% του συνόλου των κρουσμάτων της χώρας; Το μόνο σίγουρο είναι ότι αποτελεί επιτακτική ανάγκη η αναδιαμόρφωση των πολιτικών σε μια εξελισσόμενη κρίση, στην οποία απαιτούνται δραστικές αποφάσεις και λύσεις, με κοινωνικό και οικονομικό πρόσημο.